Wygląd:
Bylina, od 30 do 70 cm wysokości. Łodyga prosta, u góry rozgałęziona, czworokątna, krótko i szorstko owłosiona i ogruczolona, z pędami bocznymi. Dolna część może zdrewnieć. Liście naprzeciwległe, o różnych kształtach, dolne ogonkowe, wrębne, ząbkowane, środkowe trójklapowe, górne bezogonkowe, ząbkowane. Kwiaty bladoliliowe, drobne, rurkowate, górą o rozpostartej koronie, zebrane w nitkowate, kłosokształtne kwiatostany szczytowe. Płatki korony o pięciu różnych rozmiarach. Kwitnie od czerwca do września. Owocami są podłużnie żebrowane rozłupki.
Występowanie:
Pospolita roślina ruderalna. Rośnie na przydrożach, nieużytkach, pustkowiach, ugorach, nad rzekami. Również uprawiana w ogrodach.
Zastosowanie:
Odwar wodny z ziela – w nieżytach jamy ustnej, gardła, przewodu pokarmowego, w bezsoczności, braku łaknienia, braku laktacji, w dolegliwościach wątroby, śledziony, pęcherza moczowego i dróg moczowych, skąpomoczu, w kamicy nerkowej i żółciowej oraz jako środek pobudzający system nerwowy, miesiączkowanie i wytwarzanie żółci
Wyciąg alkoholowy z ziela ma podobne działanie jak odwar wodny
Kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela działają pobudzająco i odprężająco, są pomocne w stanach wyczerpania nerwowego i fizycznego, w stanach zapalnych skóry, ranach i owrzodzeniach
Wyciąg winny z kwiatów – w bólach migrenowych, wyczerpaniu, osłabieniu, niedokrwistości, w braku łaknienia (dawniej stosowany jako afrodyzjak i środek na bezpłodność)
Okłady ze świeżych liści mają zastosowanie w leczeniu owrzodzeń żylakowatych nóg, trudno gojących się ran i uszkodzeń skóry
