Wygląd:
Bylina dwupienna, do 150 cm wysokości. Kłącze grube, krótkie, mięsiste. Łodyga wzniesiona, gałęzista. Liście łuskowate, u nasady wydłużone w kolczastą ostrogę. Gałęziaki iglaste w pęczkach. Kwiaty białe lub zielonkawożółtawe, pojedyncze lub po dwa, zwisłe. Kwitnie od maja do lipca. Owoc – czerwona jagoda.
Występowanie:
Suche zbocza, zarośla, miedze. Również uprawiany.
Zastosowanie:
Sok z całej rośliny – w chorobach nerek, pęcherza moczowego, wątroby (marskość), w kamicy nerkowej, cukrzycy, nieżycie oskrzeli, suchym, przewlekłym kaszlu z zalegającą flegmą, w zaburzeniach przemiany materii, puchlinie wodnej, niedokrwistości, miażdżycy, nieżytach przewodu pokarmowego, owrzodzeniach żołądka i dwunastnicy, w stanach przedrakowych żołądka, niestrawnościach, stanach chorobliwego wychudzenia, chorobach skórnych i wieku starczego, w rekonwalescencji
Przymoczki nasączone sokiem z rośliny – w chorobach skórnych, trudno gojących się ranach, owrzodzeniach, egzemach, łuszczycy, róży, owrzodzeniach żylakowatych podudzi, trądziku, odleżynach
Zastosowanie kulinarne
Ze szparagów można gotować zupy, przyrządzać sałatki i torty szparagowe, podawać je z wody lub zapieczone w cieście. Młode pędy są doskonałą jarzyną.
