Wygląd:
Bylina, od 30 do 150 cm wysokości, o grubym, mocno rozgałęzionym kłączu. Łodyga prosta, wzniesiona, na szczytach nieco rozgałęziona. Liście nieparzystopierzaste, złożone z podłużnie sercowatych listków, brzegiem ząbkowanych. Kwiaty drobne, ciemnopurpurowe, złożone jedynie z działek kielicha, zebrane na końcu łodygi w gęsty kwiatostan o okrągłym lub jajowatym kształcie główki, mierzącej do 3 cm. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocami są drobne, kanciaste niełupki.
Występowanie:
Dość pospolity. Rośnie na wilgotnych łąkach, przy rowach, w zaroślach, nad brzegami rzek, stawów i bagien.
Zastosowanie:
Odwar wodny z kłączy – w nieżytach przewodu pokarmowego, jamy ustnej i gardła, krwawieniach dziąseł, obfitym miesiączkowaniu, w słabych krwawieniach oskrzelowych, płucnych i wewnętrznych w przewodzie pokarmowym, przy zatorach naczyń krwionośnych, w chorobach płuc, czerwonce, biegunkach oraz jako środek przeciwpotny
Wyciąg alkoholowy z kłączy ma podobne zastosowanie jak odwar wodny.
Przymoczki nasączone odwarem z ziela działają wysuszająco i przeciwzapalnie, są pomocne w owrzodzeniach, trądziku i wysypkach skórnych.
Przymoczki nasączone sokiem z ziela są stosowane w leczeniu trudno gojących się ran i owrzodzeń.Tampony nasycone sokiem z ziela, wprowadzone do nosa tamują krwawienie.
Wyciąg winny ze świeżego ziela – w chorobach płuc, rozedmie, zaleganiu flegmy, nieżytach oskrzeli, przewlekłych biegunkach.
Kąpiele z dodatkiem odwaru z kłączy i ziela mają działanie przeciwzapalne, wysuszające i gojące, są pomocne w chorobach kobiecych, w leczeniu drobnych dermatoz i owrzodzeń ciała.
Zastosowanie kulinarne
Młode listki można spożywać jak sałatę czy szpinak lub stosować jako dodatek do zup i innych potraw.
